ممکن است با خود فکر کنید که دیگر دوران ساخت فیلم‌های کلیشه‌ای در مورد پدرها و نشان دادن نقش آن‌ها در تربیت فرزندان، مخصوصا با وجود تغییر چهره کلاسیک خانواده در جامعه امروزی، گذشته است. با اینحال هنوز هم بسیاری به پدر به چشم فردی نگاه می‌کنند که نقش کم‌تری نسبت به مادر در تربیت فرزندان دارد و وظیفه او فقط تامین معیشت خانواده است. برایس دالاس هاوارد با فیلم درام و مستند‌گونه خود سعی دارد تمام کلیشه‌های راجع به وظیفه پدر در خانواده را تغییر دهد و مخاطب را با این نگاه جدید در مورد نقش پدر، آشنا کند.
باباها Dads را می‌توان یک فیلم درام آرام و بدون مقصدی مشخص دانست، با اینحال فیلمی جذاب و سرگرم‌کننده است.
هسته اصلی این ساخته هاوارد، این حقیقت که هم پدر و هم مادر باید نقشی برابر در تربیت فرزند خود داشته باشند، موضوع جدیدی نیست. و این بازیگر سابق و کارگردان فعلی نیز این را می‌داند. به همین دلیل داستانش را به روش خلاقانه‌ای روایت می‌کند. باباها Dads سعی در نمایش سبک کلاسیک خانوادهها و اثبات مهم بودن نقش پدر در زندگی فرزندان ندارد، بلکه هاوارد روش یادگیری از طریق مشاهده را به پیام‌های اخلاقی مستقیم ترجیح داده است و با به اشتراک گذاشتن چند خانواده مختلف با زندگی‌های متعادل و برابر، سعی در بیان حرف خود دارد.
همان‌طور که انتظار می‌رود، پدر مشهور این کارگردان، ران هاوارد، در نقش تهیه‌کننده و یکی از پدرها در این فیلم حضور دارد. برادر برایس، رید هاوارد نیز در این فیلم حضور دارد و شاهد پدر شدن او نیز هستیم. چهره‌های مطرح و شناخته‌شده‌ای چون جیمی فالن، کن جیونگ، حسن مینهاج، نیل پاتریک هریس، ویل اسمیت، جود اپاتو، جیمی کیمل، کونان او’برایان، کنان تامپسون و پتن اسوالت نیز در این درام مستند حضور دارند. این گروه از پدرها با به اشتراک گذاشتن خاطرات و نظرات خود در مورد پدر بودن، ساختار اصلی این فیلم را شکل داده‌اند. اسمیت توصیه می‌کند وقتی جواب سوالی را نمی‌دانید به فرزند خود بگویید که نمی‌دانم. کیمل خاطره روزی را تعریف می‌کند که فرزندش دقیقا توی دهن او بالا آورده بود. از نظر مینهاج پدر مثل یک قطب‌نماست و کونان او’برایان نیز از این‌که وقت بیشتری را با بچه‌هایش نگذارنده است، ابراز ناراحتی می‌کند.
با این‌که به نظر می‌رسد صحبت کردن در مورد پدر بودن و وظایف آن از دید یک سلبرتی که وضعیت اجتماعی و اقتصادیش با افراد عادی متفاوت است، کار آسانی است، اما باباها Dads با روایت گرم و صمیمانه خود به راحتی با مخاطبینی از طبقه‌های مختلف جامعه ارتباط برقرار می‌کند. برایس که هم فرزند یک هنرمند مشهور است، و هم به دلیل سابقه‌اش در حرفه بازیگری، موقعیت‌های بی‌شماری در دسترسش بوده است، در این فیلم مخاطبی فراتر از محیط آشنای اطراف خود را در نظر گرفته است.
درست است که باباها Dads جنبه‌ای شخصی نیز برای هاوارد دارد (قسمت‌هایی از فیلم لحظه تولد او نیز نشان داده می‌شود)، اما حرف‌ها و نظرات آن برای مخاطبینی از خانواده‌های متوسط جامعه نیز ملموس است. او با دور هم جمع کردن پدرهای متفاوت، از نظر نژاد، گرایش جنسی و ملیت، از برزیلی گرفته تا ژاپنی، سعی در نشان دادن رنج گسترده خانوادهها دارد.
و البته همین قسمت پدرهای واقعی را می‌توان جذاب‌ترین بخش فیلم دانست. بعضی از این صحنه‌ها بسیار خنده‌دار هستند. در آشپزخانه‌های شلوغ در سرتاسر دنیا پدرها را می‌بینیم که برای بچه‌هایش صبحانه آماده می‌کنند یا برایشان آواز می‌خوانند تا سرگرم شوند. شاهد بازی‌های آن‌ها در خانه هستیم و تقاضای بچه‌ها از پدرهایشان برای تمیز کردن آن‌ها پس از دستشویی رفتن را می‌شنویم. و در صحنه‌ای دیگر پدر عصبانی‌ای در توکیو را می‌بینیم که از کوره درمی‌رود و کامپیوتر بچه‌‌اش را خراب می‌کند.
در بین داستان‌های مختلف باباها Dads داستان دو مرد آمریکایی که چهار بچه را به فرزندی قبول کرده‌اند و شنیدن خاطرات آن‌ها از این‌که چطور کم‌کم به خانواده‌ای بزرگ تبدیل شدند، بیشتر از همه مخاطب را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. هاوارد به همراه فیلمبردار همیشگیش اندرو لاسکاریس، با نمایش هیجان و شوق این خانواده وقتی در حیاط خانه با هم بازی می‌کنند، تغییر ذهنیت کلاسیک در مورد مردانگی را نشان می‌دهد. هاوارد با اشاره‌هایی به پروموندو، سازمانی برای ترویج ایده مردانگی بدون خشونت و با مهربانی، روش‌های جدیدی برای تربیت فرزند را به پدرهای شاغل و تازه‌کار ارائه می‌کند. با این حال هدف اصلی باباها Dads دادن نکات آموزشی نیست، بلکه نمایش رابطه احساسی و زیبای پدر و فرزندی است.
این مطلب از نوشته تامریس لافلی در سایت ورایتی گرفته شده است.
پیشنهادات سایت:
برای باخبر شدن از آخرین اخبار سایت و سینمای جهان ، به کانال تلگرام فیلم تو مووی بپیوندید.
